How I travel the USA
Blijf op de hoogte en volg Cas
21 November 2014 | Verenigde Staten, Watsonville
Pff waar moet ik beginnen, het is al bijna 2 maanden en een hele hoop gebeurtenissen geleden dat ik iets heb geschreven. Maar na het aandringen van vooral men ouders ben ik hier weer, Hallo. (Trouwens op dit moment ben je op ongeveer 1/53647 deel van het verhaal, dus als je niet veel tijd hebt moet je of snel lezen, of een andere keer)
Het verschil met mijn vorige verslag is dat ik tussen toen en nu 8 staten aan mijn lijst heb kunnen toevoegen. Sinds mijn laatste verslag ben ik met Kendra op reis gegaan richting North Carolina om daar wat planten te gaan oogsten, met de hand… Het positieve aan deze reis was dat ik tijdens deze vlucht gratis bier kon drinken, wat ik dan natuurlijk ook heb gedaan. Het negatieve aan de reis was, nadat we geland waren, dat Kendra audio boeken luistert in de auto. Nadat ik wat bier had gedronken kreeg ik meer en meer zin om te feestje te bouwen. Dus in die stemming werd ik in een auto gezet met iemand die audio boeken luistert. Voor een rit van 5 uur… Ten eerste ben ik geen lezer, wat dus goed uitkwam, maar ten tweede ben ik ook geen boeken luisteraar wat dus niet goed uitkwam. Na ongeveer een uur had ik haar toch maar even duidelijk gemaakt dat ik de reis niet zou overleven als we heel de weg naar boeken gingen luisteren. Aangezien ze mijn aanwezigheid wel waardeerde en me niet wilde teleurstellen besloot ze wat muziek aan te zetten, als je het muziek kon noemen, maar toch. Nadat we die planten uit de grond hadden gehaald moesten we richting Florida rijden, wat nog eens 9 uur rijden was. Met een overnachting in Atlanta hadden we s’ochtends koers gezet richting Florida. Na aankomst in Florida hadden we een aardbeienveld ingedeeld, wat niet zoveel voorstelde, en zijn we ergens gaan eten. Na een overnachting ben ik s’ochtends alleen vanuit Florida naar L.A gevlogen met een overstap in New Orléans.
Na aankomst in L.A ben ik met een taxi naar Oxnard gebracht wat ongeveer 1 uur ten noorden van L.A ligt. In Oxnard zou ik Lee Stoeckle assisteren met het opzetten van een test field. In de 2 weken dat ik hier ben geweest heb ik veel geleerd en een vriendschap opgebouwd met Lee, een man met drie succesvolle bedrijven. Kan altijd goed van pas komen denk ik maar;) Lee heeft me ook leren golven, iets waar ik verbazingwekkend genoeg nog best goed in ben, achja slecht zijn in alle ‘sporten’ zou ook niet kunnen denk ik. Nadat ik twee weken had doorgebracht in het zuiden van Californië was mijn planning dat ik terug naar Macdoel zou gaan, weetje wel dat afgelegen drugs dorp daar in het noorden. Nou gelukkig ging alles soepel in Macdoel waardoor mijn hulp niet echt nodig was, prima!
Daan en ik zijn tijdens deze hierboven genoemde periode op het idee te komen om elkaar toch maar eens te gaan opzoeken. Daan loopt stage vlakbij Washington DC, en aangezien we allebei een reis wilde maken besloten we om deze reis samen te gaan ondernemen. Na veel zoeken, ellelange Skype gesprekken en een hoop lol verder kwamen we het idee om allebei richting Las Vegas te vliegen om vanuit daar een mooie trip te maken. Deze trip zou ons uiteindelijk brengen langs Zion National park, Bryce Canyon, Grand Canyon, San Diego, La en weer terug naar Vegas. De tijd tussen mijn terugkomst uit Oxnard en het begin van de reis met Daan was niet zo bijzonder, hier laat ik het dus ook bij.
28 Oktober, daar gingen we dan. Rond 10 uur s’ochtends stonden we daar, in Vegas. Wij een taxi gepakt naar Fox Rental Cars waar wij onze auto hadden gehuurd. Na veel onnozel gedoe waren we vrij om te gaan, het enige probleem was dat we niet genoeg Cash bij hadden en we allebei niet konden pinnen omdat we dat die dag al hadden gedaan, lekker dan. Wij richting ons hotel met de taxi wetende dat we de dag erop geld genoeg konden opnemen om de auto op te halen. Bij aankomst in het door ons geboekte Circus Circus hotel kwam het tweede gezeik. Ja jongens jullie mogen helemaal geen kamer huren want jullie zijn nog geen 21, ja dat klopt mevrouw wij zijn geen 21. Na ongeveer tien minuten gaf ze ons toch toestemming en werden we in een afgelegen barak van het hotel geplaatst, mooi! Wij alles uitgeladen op onze kamer, kon onze deur niet op slot… nadat we waren overgeplaatst naar een nieuwe kamer kon onze vakantie beginnen. Vegas is mooi, apart, maar wel mooi. Nadat we er achter waren gekomen dat we toch nergens alcohol konden krijgen zijn we maar genoegen gaan nemen met Cola. Deze dag hadden we lekker rustig aan gedaan en vooral genoten van het feit dat we nog n hele mooie reis voor de boeg hadden. Ook werd ons duidelijk gemaakt dat er voor ons geen plaats was in het nachtleven van Vegas waarop we besloten om maar vroeg naar bed te gaan zodat we onze reis fit konden beginnen. Na een goede nachtrust zijn we de auto op gaan halen en richting Zion National Park gereden, een park waar we eigenlijk niet echt een verwachting van hadden. Hier aangekomen vroegen we bij de informatie balie wat we zouden kunnen doen. Er waren verschillende wandelpaden, het maakte ons niet uit hoe gevaarlijk het was, het moest mooi zijn. Toen ze vertelde dat op het mooiste pad al 6 mensen dood zijn gegaan keken we elkaar even twijfelend aan, mwaa waarom niet? Nou wij lekker onvoorbereid op pad, Daan liep op zen Toms, wat dus praktisch niks is. Na ongeveer 1,5 uur wandelen en klimmen kwamen we bij het punt waar zo’n 80% van de wandelaars omdraait omdat het te gevaarlijk wordt. Hier twijfelde wij geen moment en besloten mooi door te gaan. Het was letterlijk lopen op een klif van rond de 1 tot 3 meter breed met aan weerskanten een afgrond van zown 600 meter. Nadat we het eindpunt hadden bereikt hadden we een waanzinnig uitzicht over de Canyon. Toen we boven waren met nog ongeveer 5 anderen zei Daan over 2 meisjes, ‘’Nou ik kies voor de linker hoor’’, waar wij allebei om moesten lachen en omdraaide. Totdat een lief stemmetje klonk: ‘’nou jongens wel opletten met wat jullie zeggen hoor’’ en ja hoor, dat zei het linker meisje..... we wisten niet hoe snel we naar beneden moesten. Als we echt snel wilden zijn moesten we een stap naar links of naar rechts zetten, maar dat leek ons geen best idee omdat ik nog een verslag moest schrijven. Na deze mooie wandeling hadden we koers gezet richting de Bryce Canyon. Dus zo geschiedde dat we de dag erna wakker werden bij de Bryce Canyon, ook hier hadden we een hele mooie route gelopen van ongeveer 4 uur om vervolgens door te rijden naar Lake Powell.
Eenmaal aangekomen in het plaatsje Page bij Lake Powell kwamen we erachter dat het Halloween was. Aangezien Daan zen masker al op had hoefde we daar niks meer aan te doen. Toen ik tijdens het eten plotseling gewoon bier mee kreeg kregen we in de gaten dat dit wel eens onze kans was op een goeie avond bier drinken. Wij naar de plaatselijke bowlingbaan/kroeg gehuppeld en bier gaan bestellen. En ja hoor, hier hebben we de hele avond/nacht bier zitten drinken. Toen wij rond n uur of 2 naar huis zijn geslingerd en s’ochtends wakker werden merkten we toch wel dat we er niet meer zo goed tegen kunnen. Toch was ik wel degene die er het meest last van had, of in ieder geval degene die lekker aan het piepen was. Maar echt reden om te piepen was er niet want we hadden 2 jetski’s gehuurd om op Lake Powell wat rond te touren.
Eerst waren we een schitterende Canyon ingegaan die ongeveer valt te vergelijken met de Grand Canyon maar dan met water. Nadat we hier zo’n 2 uur hadden rondgevaren schoof Daan mij naar voren om als gids te fungeren. Ondertussen was het redelijk hard gaan waaien en waren de golven hoger en hoger geworden. Op de kaart die we hadden gekregen leek een hele mooie inham te staan waar ik dus vol vertrouwen in was gevaren. Gelukkig gingen we mooi met de golven mee waardoor we niet nat werden. Nouja nat of niet, ik voelde me nog steeds alles behalve lekker en het ging niet lang duren voordat dat tot uiting kwam. Ik men jetski uitgezet en even men rust genomen waarop Daan allemaal zenuwachtig rondjes om me heen ging varen aangezien hij geen idee had waarom ik niet meer vooruit ging. Omdat ik het gevoel had dat alles er ieder moment uit kon komen was ik niet in staat om Daan duidelijk te maken dat hij eens moest ophouden met om me heen te varen. Na ongeveer 3 minuten van dit zenuwachtige gedoe kwam alles er toch maar uit, lang leve het bier. Wij konden onze tocht voortzetten, ik had alleen al wel in de gaten dat het niet zo spectaculair was dat als ik had gehoopt. Omdat het steeds harder ging waaien ging ik Daan maar eens vertellen dat we beter terug konden keren voordat het echt onmogelijk werd. Hier is alles mis gegaan.
Daan, mijn vriendelijke vriend, dacht dat de route die ik had gekozen een rondje was, maar de route begon bij punt A en eindige bij punt A met dezelfde weg heen als terug wat betekende dat we heel dat stuk terug moesten, tegen de golven in. Ik heb zo’n gevoel dat Daan niet zo snel boos wordt, maar toen had hij t wel even gehad met me. Ik vond het natuurlijk wel grappig omdat ik al mentaal voorbereid was om zeik nat te worden, terwijl Daan dat helemaal niet was. Nou nadat we dus de ommekeer hadden gemaakt en zeik en zeik nat waren besloot Daan toch een poging te doen om me nog een kans te geven. Op het moment dat hij mijn kant op kwam en vroeg of ik nog eens op de kaart kon kijken deed ik dat. Ik pakte de papieren kaart, waarop de wind langs kwam en de kaart vrolijk uit mijn handen pakte en het water in blies. Toen ik de kaart weer te pakken had was die onleesbaar geworden, verfrommeld en verscheurt. Mijn kans om Daan weer op te vrolijken was totaal mislukt en nog bozer dan voorheen scheurde hij met 50 mijl per uur bij me vandaan. Nadat we 30 minuten zeiknat door hoge golven en koude wind hadden gevaren kwamen we op een rustiger punt en zijn we ergens langs de kant gaan eten. Gelukkig kon hij er, nadat ie was opgedroogd, er wel om lachen en heeft hij me vergeven. Yes! Nadat we zo ongeveer 4 uur hadden gevaren hadden we het wel gezien en zijn we in onze auto gesprongen richting de Grand Canyon.
Na een rit van 4 uur waren we aangekomen in het plaatsje Williams, de gateway naar de Grand Canyon. In dit cowboy dorp hebben we lekker gegeten en twee echte cowboy hoeden gekocht. De ochtend daarop zijn we met onze cowboy hoeden, met de muziek van Johnny Cash richting de Grand Canyon gereden. Ook nu was ik de gids van Daan. Toen mijn GPS bij toch wel een heel raar stuk zei dat we naar rechts moesten gehoorzaamde ik en vertelde het tegen mij chauffeur, Daan op zijn beurt gehoorzaamde mij. Het probleem is dat hij een grote rots niet had gezien waarom hij vol met de zijkant tegenaan knalde. Stonden we dan, met die bumper in onze hand, Johnny Cash muziek en die Cowboy hoeden. Snel besloten we die bumper maar mooi daar te laten en zijn we verder gereden. Eindelijk bij de Grand Canyon besloten we er maar een korte wandeling van te maken omdat we al wel genoeg hadden gewandeld. Nadat we een goede indruk hadden gekregen en wat mooie foto’s hadden geschoten zijn we verder gereden naar Phoenix. Hier zouden we overnachten om vroeg in de morgen richting San Diego te rijden. In Phoenix was niet zo veel te doen en bier kregen we helemaal al niet mee dus ook hier zijn we op tijd gaan slapen. s’Ochtends de route uitgestippeld die ons over een weg voer van 500 kilometer door het midden van de woestijn met aan onze linkerhand Mexico en aan de rechterhand the USA. Op ongeveer het laatste deel van onze reis waren we zo dicht bij de Mexicaanse grens dat er een grenscontrole was waar we doorheen moesten. Aangezien de auto voor ons langzaamaan doorreed zonder echt te stoppen dachten wij dit ook te kunnen doen. Douanier: ‘’Hi gentlemen’’ Daan:’’Hellooo have a good day byeee’’ en daar gingen we dan…dachten we. Nou die douanier natuurlijk schreeuwend ons beveelt om maar gauw achteruit te rijden en onze paspoorten in te leveren. Na veel interessante vragen waren we dan toch vrij om te gaan. Aangekomen bij ons hotel in San Diego zijn we even de stad in gegaan en s ’avonds Sushi wezen eten. De dag hierna hebben we lekker aan het strand gelegen en ook weer lekker gegeten. San Diego is een mooie stad, alleen er is niet echt iets noemenswaardigs gebeurd. Een mooie reden om dit eindeloze verhaal maar eens wat in te korten.
De dag hierna besloten we om richting Newport Beach te rijden voor een walvistocht. Nou geen walvis gezien, op Daan na, maar wel veel dolfijnen. Al met al de moeite waard. Hierna zijn we in een Mexicaans barretje Ajax-Barcelona gaan kijken om vervolgens met de staart tussen men benen aan het strand te gaan liggen. Na wat gezwommen, gevoetbald en geslapen te hebben zijn we richting L.A gereden, Hollywood om precies te zijn. Na urenlang door het slopende verkeer van L.A te zijn gereden kwamen we aan bij ons hotel in Hollywood. Prima hotel, goede locatie dus we konden meteen de stad in. Nadat we een goede Italiaan hadden gevonden zijn we daar wat gaan eten. Daar zat ook een meisje mij de hele tijd lief aan te kijken, of ze was scheel en keek niet naar mij, maar dat lijkt me sterk. Nadat ik Daan had ingelicht over dit meisje kreeg ze in de gaten dat we wat zaten te lachen, ze werd zo zenuwachtig dat ze heel der glas drinken over de grond en der zusje heen ketste. Nouja ze was toch te jong dus het feit dat ze dit deed maakte geen verschil. Verder is Hollywood nogal overrated, er staan een paar sterren op de grond en dat was het wel. De dag hierop zijn we naar die grote Hollywood letters gereden waar we een mooi uitzicht over de stad hadden. Hierna gingen we de auto in voor onze laatste grote rit terug naar Las Vegas. Eenmaal in Vegas hadden we onze auto ingeleverd, de schade was niet opgemerkt, en zijn we de stad in gegaan om lekker wat te eten en proberen bier te scoren. Dit laatste lukte goed bij de Bellagio Fontein waar veel mensen bier verkopen op straat. Wij zo’n man aangehouden, hem leeggekocht, en richting het hotel gelopen waar we onze vakantie goed hebben afgesloten.
Al met al een schitterende vakantie die voor iedereen aan te raden is.
Afgelopen weekend is ons pa, ook wel Gerard genoemd, langsgekomen voor zowel privé(mij dus) als zakelijke redenen. Samen zijn we naar San Francisco gegaan, een schitterende stad. Hier hebben we alle toeristische plekjes bezocht, lekker gegeten en een gezellige tijd gehad. Ook zijn we in zo’n tram geweest, die nogal symbool staan voor SF. Hier hebben we 1.5 uur voor in de rij gestaan met een nogal irritante zwerver die echt voor geen meter gitaar spelen kon, het probleem was dat hij dat zelf nog niet wist. De laatste ochtend zijn we naar Alcatraz geweest om eens te kijken waar Al Capone al die jaren heeft geleefd, toch wel indrukwekkend.
Op dit moment zit ik weer op men vertrouwde plek in Watsonville en zullen jullie wel vierkante ogen hebben van het lezen. Het leven hier begint te wennen, maar is nog steeds verre verwijderd van het leven dat ik gewend ben te leven. Over een maandje ben ik alweer terug dus jullie krijgen naar alle waarschijnlijkheid nog een laatste update.
Fijn Weekend!
Het verschil met mijn vorige verslag is dat ik tussen toen en nu 8 staten aan mijn lijst heb kunnen toevoegen. Sinds mijn laatste verslag ben ik met Kendra op reis gegaan richting North Carolina om daar wat planten te gaan oogsten, met de hand… Het positieve aan deze reis was dat ik tijdens deze vlucht gratis bier kon drinken, wat ik dan natuurlijk ook heb gedaan. Het negatieve aan de reis was, nadat we geland waren, dat Kendra audio boeken luistert in de auto. Nadat ik wat bier had gedronken kreeg ik meer en meer zin om te feestje te bouwen. Dus in die stemming werd ik in een auto gezet met iemand die audio boeken luistert. Voor een rit van 5 uur… Ten eerste ben ik geen lezer, wat dus goed uitkwam, maar ten tweede ben ik ook geen boeken luisteraar wat dus niet goed uitkwam. Na ongeveer een uur had ik haar toch maar even duidelijk gemaakt dat ik de reis niet zou overleven als we heel de weg naar boeken gingen luisteren. Aangezien ze mijn aanwezigheid wel waardeerde en me niet wilde teleurstellen besloot ze wat muziek aan te zetten, als je het muziek kon noemen, maar toch. Nadat we die planten uit de grond hadden gehaald moesten we richting Florida rijden, wat nog eens 9 uur rijden was. Met een overnachting in Atlanta hadden we s’ochtends koers gezet richting Florida. Na aankomst in Florida hadden we een aardbeienveld ingedeeld, wat niet zoveel voorstelde, en zijn we ergens gaan eten. Na een overnachting ben ik s’ochtends alleen vanuit Florida naar L.A gevlogen met een overstap in New Orléans.
Na aankomst in L.A ben ik met een taxi naar Oxnard gebracht wat ongeveer 1 uur ten noorden van L.A ligt. In Oxnard zou ik Lee Stoeckle assisteren met het opzetten van een test field. In de 2 weken dat ik hier ben geweest heb ik veel geleerd en een vriendschap opgebouwd met Lee, een man met drie succesvolle bedrijven. Kan altijd goed van pas komen denk ik maar;) Lee heeft me ook leren golven, iets waar ik verbazingwekkend genoeg nog best goed in ben, achja slecht zijn in alle ‘sporten’ zou ook niet kunnen denk ik. Nadat ik twee weken had doorgebracht in het zuiden van Californië was mijn planning dat ik terug naar Macdoel zou gaan, weetje wel dat afgelegen drugs dorp daar in het noorden. Nou gelukkig ging alles soepel in Macdoel waardoor mijn hulp niet echt nodig was, prima!
Daan en ik zijn tijdens deze hierboven genoemde periode op het idee te komen om elkaar toch maar eens te gaan opzoeken. Daan loopt stage vlakbij Washington DC, en aangezien we allebei een reis wilde maken besloten we om deze reis samen te gaan ondernemen. Na veel zoeken, ellelange Skype gesprekken en een hoop lol verder kwamen we het idee om allebei richting Las Vegas te vliegen om vanuit daar een mooie trip te maken. Deze trip zou ons uiteindelijk brengen langs Zion National park, Bryce Canyon, Grand Canyon, San Diego, La en weer terug naar Vegas. De tijd tussen mijn terugkomst uit Oxnard en het begin van de reis met Daan was niet zo bijzonder, hier laat ik het dus ook bij.
28 Oktober, daar gingen we dan. Rond 10 uur s’ochtends stonden we daar, in Vegas. Wij een taxi gepakt naar Fox Rental Cars waar wij onze auto hadden gehuurd. Na veel onnozel gedoe waren we vrij om te gaan, het enige probleem was dat we niet genoeg Cash bij hadden en we allebei niet konden pinnen omdat we dat die dag al hadden gedaan, lekker dan. Wij richting ons hotel met de taxi wetende dat we de dag erop geld genoeg konden opnemen om de auto op te halen. Bij aankomst in het door ons geboekte Circus Circus hotel kwam het tweede gezeik. Ja jongens jullie mogen helemaal geen kamer huren want jullie zijn nog geen 21, ja dat klopt mevrouw wij zijn geen 21. Na ongeveer tien minuten gaf ze ons toch toestemming en werden we in een afgelegen barak van het hotel geplaatst, mooi! Wij alles uitgeladen op onze kamer, kon onze deur niet op slot… nadat we waren overgeplaatst naar een nieuwe kamer kon onze vakantie beginnen. Vegas is mooi, apart, maar wel mooi. Nadat we er achter waren gekomen dat we toch nergens alcohol konden krijgen zijn we maar genoegen gaan nemen met Cola. Deze dag hadden we lekker rustig aan gedaan en vooral genoten van het feit dat we nog n hele mooie reis voor de boeg hadden. Ook werd ons duidelijk gemaakt dat er voor ons geen plaats was in het nachtleven van Vegas waarop we besloten om maar vroeg naar bed te gaan zodat we onze reis fit konden beginnen. Na een goede nachtrust zijn we de auto op gaan halen en richting Zion National Park gereden, een park waar we eigenlijk niet echt een verwachting van hadden. Hier aangekomen vroegen we bij de informatie balie wat we zouden kunnen doen. Er waren verschillende wandelpaden, het maakte ons niet uit hoe gevaarlijk het was, het moest mooi zijn. Toen ze vertelde dat op het mooiste pad al 6 mensen dood zijn gegaan keken we elkaar even twijfelend aan, mwaa waarom niet? Nou wij lekker onvoorbereid op pad, Daan liep op zen Toms, wat dus praktisch niks is. Na ongeveer 1,5 uur wandelen en klimmen kwamen we bij het punt waar zo’n 80% van de wandelaars omdraait omdat het te gevaarlijk wordt. Hier twijfelde wij geen moment en besloten mooi door te gaan. Het was letterlijk lopen op een klif van rond de 1 tot 3 meter breed met aan weerskanten een afgrond van zown 600 meter. Nadat we het eindpunt hadden bereikt hadden we een waanzinnig uitzicht over de Canyon. Toen we boven waren met nog ongeveer 5 anderen zei Daan over 2 meisjes, ‘’Nou ik kies voor de linker hoor’’, waar wij allebei om moesten lachen en omdraaide. Totdat een lief stemmetje klonk: ‘’nou jongens wel opletten met wat jullie zeggen hoor’’ en ja hoor, dat zei het linker meisje..... we wisten niet hoe snel we naar beneden moesten. Als we echt snel wilden zijn moesten we een stap naar links of naar rechts zetten, maar dat leek ons geen best idee omdat ik nog een verslag moest schrijven. Na deze mooie wandeling hadden we koers gezet richting de Bryce Canyon. Dus zo geschiedde dat we de dag erna wakker werden bij de Bryce Canyon, ook hier hadden we een hele mooie route gelopen van ongeveer 4 uur om vervolgens door te rijden naar Lake Powell.
Eenmaal aangekomen in het plaatsje Page bij Lake Powell kwamen we erachter dat het Halloween was. Aangezien Daan zen masker al op had hoefde we daar niks meer aan te doen. Toen ik tijdens het eten plotseling gewoon bier mee kreeg kregen we in de gaten dat dit wel eens onze kans was op een goeie avond bier drinken. Wij naar de plaatselijke bowlingbaan/kroeg gehuppeld en bier gaan bestellen. En ja hoor, hier hebben we de hele avond/nacht bier zitten drinken. Toen wij rond n uur of 2 naar huis zijn geslingerd en s’ochtends wakker werden merkten we toch wel dat we er niet meer zo goed tegen kunnen. Toch was ik wel degene die er het meest last van had, of in ieder geval degene die lekker aan het piepen was. Maar echt reden om te piepen was er niet want we hadden 2 jetski’s gehuurd om op Lake Powell wat rond te touren.
Eerst waren we een schitterende Canyon ingegaan die ongeveer valt te vergelijken met de Grand Canyon maar dan met water. Nadat we hier zo’n 2 uur hadden rondgevaren schoof Daan mij naar voren om als gids te fungeren. Ondertussen was het redelijk hard gaan waaien en waren de golven hoger en hoger geworden. Op de kaart die we hadden gekregen leek een hele mooie inham te staan waar ik dus vol vertrouwen in was gevaren. Gelukkig gingen we mooi met de golven mee waardoor we niet nat werden. Nouja nat of niet, ik voelde me nog steeds alles behalve lekker en het ging niet lang duren voordat dat tot uiting kwam. Ik men jetski uitgezet en even men rust genomen waarop Daan allemaal zenuwachtig rondjes om me heen ging varen aangezien hij geen idee had waarom ik niet meer vooruit ging. Omdat ik het gevoel had dat alles er ieder moment uit kon komen was ik niet in staat om Daan duidelijk te maken dat hij eens moest ophouden met om me heen te varen. Na ongeveer 3 minuten van dit zenuwachtige gedoe kwam alles er toch maar uit, lang leve het bier. Wij konden onze tocht voortzetten, ik had alleen al wel in de gaten dat het niet zo spectaculair was dat als ik had gehoopt. Omdat het steeds harder ging waaien ging ik Daan maar eens vertellen dat we beter terug konden keren voordat het echt onmogelijk werd. Hier is alles mis gegaan.
Daan, mijn vriendelijke vriend, dacht dat de route die ik had gekozen een rondje was, maar de route begon bij punt A en eindige bij punt A met dezelfde weg heen als terug wat betekende dat we heel dat stuk terug moesten, tegen de golven in. Ik heb zo’n gevoel dat Daan niet zo snel boos wordt, maar toen had hij t wel even gehad met me. Ik vond het natuurlijk wel grappig omdat ik al mentaal voorbereid was om zeik nat te worden, terwijl Daan dat helemaal niet was. Nou nadat we dus de ommekeer hadden gemaakt en zeik en zeik nat waren besloot Daan toch een poging te doen om me nog een kans te geven. Op het moment dat hij mijn kant op kwam en vroeg of ik nog eens op de kaart kon kijken deed ik dat. Ik pakte de papieren kaart, waarop de wind langs kwam en de kaart vrolijk uit mijn handen pakte en het water in blies. Toen ik de kaart weer te pakken had was die onleesbaar geworden, verfrommeld en verscheurt. Mijn kans om Daan weer op te vrolijken was totaal mislukt en nog bozer dan voorheen scheurde hij met 50 mijl per uur bij me vandaan. Nadat we 30 minuten zeiknat door hoge golven en koude wind hadden gevaren kwamen we op een rustiger punt en zijn we ergens langs de kant gaan eten. Gelukkig kon hij er, nadat ie was opgedroogd, er wel om lachen en heeft hij me vergeven. Yes! Nadat we zo ongeveer 4 uur hadden gevaren hadden we het wel gezien en zijn we in onze auto gesprongen richting de Grand Canyon.
Na een rit van 4 uur waren we aangekomen in het plaatsje Williams, de gateway naar de Grand Canyon. In dit cowboy dorp hebben we lekker gegeten en twee echte cowboy hoeden gekocht. De ochtend daarop zijn we met onze cowboy hoeden, met de muziek van Johnny Cash richting de Grand Canyon gereden. Ook nu was ik de gids van Daan. Toen mijn GPS bij toch wel een heel raar stuk zei dat we naar rechts moesten gehoorzaamde ik en vertelde het tegen mij chauffeur, Daan op zijn beurt gehoorzaamde mij. Het probleem is dat hij een grote rots niet had gezien waarom hij vol met de zijkant tegenaan knalde. Stonden we dan, met die bumper in onze hand, Johnny Cash muziek en die Cowboy hoeden. Snel besloten we die bumper maar mooi daar te laten en zijn we verder gereden. Eindelijk bij de Grand Canyon besloten we er maar een korte wandeling van te maken omdat we al wel genoeg hadden gewandeld. Nadat we een goede indruk hadden gekregen en wat mooie foto’s hadden geschoten zijn we verder gereden naar Phoenix. Hier zouden we overnachten om vroeg in de morgen richting San Diego te rijden. In Phoenix was niet zo veel te doen en bier kregen we helemaal al niet mee dus ook hier zijn we op tijd gaan slapen. s’Ochtends de route uitgestippeld die ons over een weg voer van 500 kilometer door het midden van de woestijn met aan onze linkerhand Mexico en aan de rechterhand the USA. Op ongeveer het laatste deel van onze reis waren we zo dicht bij de Mexicaanse grens dat er een grenscontrole was waar we doorheen moesten. Aangezien de auto voor ons langzaamaan doorreed zonder echt te stoppen dachten wij dit ook te kunnen doen. Douanier: ‘’Hi gentlemen’’ Daan:’’Hellooo have a good day byeee’’ en daar gingen we dan…dachten we. Nou die douanier natuurlijk schreeuwend ons beveelt om maar gauw achteruit te rijden en onze paspoorten in te leveren. Na veel interessante vragen waren we dan toch vrij om te gaan. Aangekomen bij ons hotel in San Diego zijn we even de stad in gegaan en s ’avonds Sushi wezen eten. De dag hierna hebben we lekker aan het strand gelegen en ook weer lekker gegeten. San Diego is een mooie stad, alleen er is niet echt iets noemenswaardigs gebeurd. Een mooie reden om dit eindeloze verhaal maar eens wat in te korten.
De dag hierna besloten we om richting Newport Beach te rijden voor een walvistocht. Nou geen walvis gezien, op Daan na, maar wel veel dolfijnen. Al met al de moeite waard. Hierna zijn we in een Mexicaans barretje Ajax-Barcelona gaan kijken om vervolgens met de staart tussen men benen aan het strand te gaan liggen. Na wat gezwommen, gevoetbald en geslapen te hebben zijn we richting L.A gereden, Hollywood om precies te zijn. Na urenlang door het slopende verkeer van L.A te zijn gereden kwamen we aan bij ons hotel in Hollywood. Prima hotel, goede locatie dus we konden meteen de stad in. Nadat we een goede Italiaan hadden gevonden zijn we daar wat gaan eten. Daar zat ook een meisje mij de hele tijd lief aan te kijken, of ze was scheel en keek niet naar mij, maar dat lijkt me sterk. Nadat ik Daan had ingelicht over dit meisje kreeg ze in de gaten dat we wat zaten te lachen, ze werd zo zenuwachtig dat ze heel der glas drinken over de grond en der zusje heen ketste. Nouja ze was toch te jong dus het feit dat ze dit deed maakte geen verschil. Verder is Hollywood nogal overrated, er staan een paar sterren op de grond en dat was het wel. De dag hierop zijn we naar die grote Hollywood letters gereden waar we een mooi uitzicht over de stad hadden. Hierna gingen we de auto in voor onze laatste grote rit terug naar Las Vegas. Eenmaal in Vegas hadden we onze auto ingeleverd, de schade was niet opgemerkt, en zijn we de stad in gegaan om lekker wat te eten en proberen bier te scoren. Dit laatste lukte goed bij de Bellagio Fontein waar veel mensen bier verkopen op straat. Wij zo’n man aangehouden, hem leeggekocht, en richting het hotel gelopen waar we onze vakantie goed hebben afgesloten.
Al met al een schitterende vakantie die voor iedereen aan te raden is.
Afgelopen weekend is ons pa, ook wel Gerard genoemd, langsgekomen voor zowel privé(mij dus) als zakelijke redenen. Samen zijn we naar San Francisco gegaan, een schitterende stad. Hier hebben we alle toeristische plekjes bezocht, lekker gegeten en een gezellige tijd gehad. Ook zijn we in zo’n tram geweest, die nogal symbool staan voor SF. Hier hebben we 1.5 uur voor in de rij gestaan met een nogal irritante zwerver die echt voor geen meter gitaar spelen kon, het probleem was dat hij dat zelf nog niet wist. De laatste ochtend zijn we naar Alcatraz geweest om eens te kijken waar Al Capone al die jaren heeft geleefd, toch wel indrukwekkend.
Op dit moment zit ik weer op men vertrouwde plek in Watsonville en zullen jullie wel vierkante ogen hebben van het lezen. Het leven hier begint te wennen, maar is nog steeds verre verwijderd van het leven dat ik gewend ben te leven. Over een maandje ben ik alweer terug dus jullie krijgen naar alle waarschijnlijkheid nog een laatste update.
Fijn Weekend!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
